Het is een hectische periode geweest; school, werk en privéleven eisten zijn tol. Ik ben ook zo iemand die niet kan doseren, het is vaak alles of niets. Dus elke vrije minuut ging ik leren of iets huishoudelijks doen tot laat in de
nacht als het moest. En dan 's morgens om 6uur in de auto naar het werk. Of 's middags op school in slaap vallen. En een heleboel onrust in mijn hoofd. In zo'n manische periode denk je alles aan te kunnen, totdat het op raakt. Dan slaat de paniek toe, omdat
je weet dat je dat tempo niet vol gaat houden. Maar je moet nog zo veel van jezelf. En dan raak je opgebrand... en moet je noodgedwongen stoppen met school, ook al weet je dat je het wel kunt. Het voelt als falen, maar ik ben wel blij dat ik langzamerhand
weer de rust vind. Ik krijg weer plezier in de dingen die me altijd ontspanden, zoals handwerken of rondrijden in deze prachtige omgeving. Ik geniet weer van de ronkende V8 onder de motorkap.We hebben de paardenkrachten nog een keer losgelaten voordat
ze voor de winter stilzwijgend op stal gezet werden.Het weer is ook weer wat rustiger, het heeft hier best gespookt tijdens de storm van een paar weken geleden. Gelukkig geen schade hier, maar een van de hoge bomen in het aangrenzende weiland
heeft het niet overleefd. Soms konden we hier op de Bosweg niet normaal rijden, zonder een aantal keren uit te moeten stappen om afgebroken takken opzij te gooien. Het leven verplaatst zich naar binnenshuis, waar we al aardig in kerstsfeer komen.
Ondertussen maak ik wat lopende handwerkprojecten af, waaronder een paar opdrachten. Ook wel weer fijn om daar tijd voor te hebben. Ik merk dat ik al weer plannen maak voor komende lente/zomer. Misschien eens workshops handwerken geven, lekker in de tuin
bij mooi weer. De ideeën zijn er wel, nu nog concreet maken. En oppasssen dat ik er niet weer te veel energie in steek, dan is het nu stilte voor de storm.......valkuiltje!